Bedre tider.

Kanskje dette e bedre tider. Når eg og blogge. Og Marianne snart har levd i 25 år. Og eg 24. Det skjer rett etterpå. Følar eg burde sei det, sånn at eg ikkje hamnar heilt i skuggen av ho. Følar eg gjer det allereia. Med alle punktumma hennar.

Også kan eg skrive eit interiør-avsnitt. For eg har endeleg henta dei "nye" gyngestolane. Eg har arva dei av Gunda på Tunge. Pussa treverket og behandla det, og levert dei inn til omtrekking. Og viss du har skikkeleg flaks kjem Marianne til å leggje ut nytt bilete av dei. Ikkje for å leggje føringar.

Marianne meinte denne bloggen skulle vere ein fortsettelse av begge bloggane våre. Skal sant seiast driv eg ikkje med dei store stunta lenger. Må liksom prøve å vere liksom litt seriøs, no som eg er gift.

Ikkje det at eg har begynt på lavkarbo.

Men eg har slutta å gå i slike bukser.

Men meg og Kristian kan stappe gravemaskinskuffer i bagasjerommet på Vectraen.

No er eg heller med på sauesanking. Meg og ungane hadde det roleg på utskikksposten vår. Og sauene kom heim. Dei kan eg ta bilete av seinare ein gong eg er på låven til broderen.

Bloggpinnen går herved tilbake til Marianne.

Bedre tider.

Eg vente på at det ska ble bedre tider. Rettare sagt at bloggens andre halvdel ska gje lyd fra seg og. Men han tror eg har lovt at eg ikkje ska spør om ka tid han ska oppdatera, så eg lar ver å gjer det.

Dagane går fort. Kjempefort. For tiå e det full jobbings. Pluss kurs. Pluss veiledning. Pluss reising. Pluss pluss pluss. Det går greit. Det e kjekke kurs og kjekke veiledning. Og jobben e som alltid kjekk. Men så møje tid imydlå bler det ikkje. Heldigvis for meg og min Greys-affære, så har Ole kjypt inn PVRdekoder. Som vil sei at dekoderen tar opp Greys og alle andre serier eg sko villa fylla med på. Det e fint. Nå gjelde det bare å finna ei tid å setta seg ner å se det eg har tatt opp. Puh.

På fredag reise me te Horten. Te SA, Miriam og Brage. Det bler kjekt. Glede oss te å se den nye fønkis-kåken. Og propellen. Me e jo spesielt gla i å ver tante og onkel. Sist dei va heima, så fekk eg følelsen av at han begynne å liga meg litt mer. Brage altså. Sven Arild snakke bare om smisking. Trur kanskje an meine eg må smiska litt med han og. Sukk. For någen krav.

Kjekt bler det jaffal. Og kanskje litt lettare ver enn skoddå her.

Hils mannen min viss dåkk ser an.

Eg ser an kje eg så møje denne vegå.

Fred ut.

( Benken fra Oles tippoldefar e på plass. Eg har pusst messing så det skein itte. Men det vise ikkje på dette bilde.)

MOS

Marianne og Ole Sande. Med ein Solheim inni der ein plass. Nytt par på plass. Ny blogg på plass. Alt e velstand. Stort sett.

Me har delt tankar og mål for bloggen. Eg føle min blogg e regelrett død itte an blei printa ud og bonden inn i bokform. Ole har aldri komt igang med bloggen sin itte han sletta den forrige legendariske bloggen. Han vil dessuten at me ska dela våre mindre viktige kranglar på denne bloggen. For å søka parti, vel og merka.

På tide å starta med ny giv.

Fred ut. God blogg!